Όταν μια αληθινή ιστορία φάνταζε στους περισσότερους, ως ένα μακρινό αφήγημα των παρελθόντων χρόνων, σήμερα είναι μια πραγματικότητα που απεικονίζει έναν Σύγχρονο Άγιο Βασίλη !!!
Η Ανθρωπιά και ο τρόπος προσέγγισης του προβλήματος, τόσο του ίδιου, όσο και των συνανθρώπων του, είναι αυτός που τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας - χωρίς να την αναζητά, προσδιορίζοντας την απόλυτη έννοια της Αλληλεγγύης !
Ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος εργαζόταν για 26 χρόνια στον χώρο της
διαφήμισης και του μάρκετινγκ ως στέλεχος πολυεθνικής εταιρείας και τον
Σεπτέμβριο του 2009, μετά τις καλοκαιρινές διακοπές του, απολύθηκε, έχοντας χάσει τη δουλειά του έως σήμερα που
παραμένει άνεργος.
Σε ηλικία 45 ετών αναγκάστηκε να μετακομίσει στο σπίτι της μητέρας
του, στο οποίο ζει μέχρι και σήμερα.
Έκανε πολλές προσπάθειες να βρει δουλειά, όμως μάταια !
Έκανε ένα εξάμηνο να βγει από το σπίτι του, πέφτοντας σε πολύμηνη
κατάθλιψη.
Μια μέρα αποφάσισε να κάνει έναν περίπατο και τότε συνέβη κάτι που δεν
θα ξεχάσει ποτέ.
Περπατώντας στον δρόμο αντίκρισε δυο παιδιά, όχι μεγαλύτερα από 14
ετών, να παλεύουν πάνω από έναν κάδο απορριμμάτων για ένα σάπιο μήλο.
Χτυπούσαν το ένα το άλλο, προσπαθώντας ποιος θα το πρωτοπάρει…
Η εικόνα αυτή τον συγκλόνισε.
Την επομένη ημέρα, πήρε τηλέφωνο μια φίλη του και της είπε να πάνε σε
μια λαϊκή των Αθηνών, ενώ είχε φτιάξει 10 σάντουιτς – τοστ για να τα μοιράσουν
σε ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό.
Εκεί ήρθε αντιμέτωπος με μια άλλη πραγματικότητα, που λέγεται
¨Αξιοπρέπεια¨
Πάνω από μια ώρα προσπαθούσε να δώσει τα σάντουιτς που είχε ετοιμάσει
με την φίλη του, αλλά ήταν αδύνατον !
Κανείς δεν τα έπαιρνε..
Κάποια στιγμή πείνασε ο ίδιος κι άρχισε να τρώει ένα από τα σάντουιτς.
Τότε τον είδε η γιαγιά, που πριν κάποια λεπτά της ώρας, της προσέφερε
ένα και δεν το έπαιρνε..
Μόλις τον είδε να τρώει, τον πλησίασε και πήρε το ένα, κι άρχισαν να
τρώνε μαζί !
Έτσι πλησίασαν κι άλλοι κι άρχισαν όλοι μαζί να τρώνε τα σάντουιτς.
Εκείνη την στιγμή γεννήθηκε η μεγάλη ιδέα !
Το πρόβλημα ήταν η επικοινωνία.
Πως θα μπορούσε κάποιος άγνωστος να πάρει κάτι που του δίνει κάποιος ;
Πως θα μπορούσε κάποιος άγνωστος να πάρει κάτι που του δίνει κάποιος ;
Εάν όμως δημιουργούσε μια παρέα ανθρώπων, που θα μαγείρευαν μαζί και
θα έτρωγαν μαζί το φαγητό ;
Μάλλον όλα θα πήγαιναν καλά !
Κι έγινε πραγματικότητα !!!
Κάθε μέρα μάζευε από εμπόρους της λαϊκής διάφορες πρώτες ύλες, ότι του
έδιναν και μαγείρευε στις πλατείες μοιράζοντας το φαγητό !
Κάπως έτσι γεννήθηκε η κοινωνική κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος».
Σήμερα «Ο Άλλος Άνθρωπος» ταΐζει περίπου 3.000 ανθρώπους τον μήνα,
δηλαδή περίπου 90-100 άτομα την ημέρα.
Ο ίδιος λέει, πως το μυστικό είναι,
Μοιραζόμαστε το φαγητό, δεν το δίνουμε !
Επικοινωνούμε, με περίσσια ανθρωπιά κι αγάπη, προφυλάσσοντας την ανθρώπινη
αξιοπρέπεια !
Μάθημα Αλληλεγγύης και Ταπεινοφροσύνης, Αξιοπρέπειας και Προσφοράς δίνει
ο Κωνσταντίνος τον συνάνθρωπο!
Ενώ τιμήθηκαν με το Βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη 2015 το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο
Ελληνικού και η Κοινωνική Κουζίνα-« Ο Άλλος Άνθρωπος» αρνήθηκαν να παραλάβουν, τόσο ο Ιδρυτής τους Κωνσταντίνος,
όσο και τα υπόλοιπα μέλη της Δομής !
Γράφει ο Αντώνης Λουκόπουλος
