Ολόκληρος ο πλανήτης πενθεί και συμπαρίσταται στην Γαλλία για τον άδικο χαμό των ανυποψίαστων θυμάτων για τον αποτρόπαιο θάνατο που υπέστησαν και κατά κυριολεξία σφαγιάστηκαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο.
Δεν παύουν όμως και οι υπόλοιποι άνθρωποι που παρευρίσκοντο σ’ εκείνο το σημείο και γλίτωσαν την ζωή τους να μην έχουν ψυχικά τραύματα από τις εικόνες που αντίκρισαν καθώς και οι συγγενείς των θυμάτων.
Άνω των 160 ατόμων υπολογίζονται οι νεκροί από τα πολλαπλά χτυπήματα που υπέστη η Γαλλική πρωτεύουσα σε διάφορα σημεία της πόλης, με κύριο κτύπημα αυτό του συναυλιακού χώρου Le Bataclan, όπου 100 άνθρωποι σφαγιάστηκαν και άλλοι 40 βρήκαν τον θάνατο σ’ άλλα σημεία της πόλης, ενώ πολλοί βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση στα νοσοκομεία της πόλης κι άλλοι είδη έχουν υποκύψει στα τραύματα τους.
Η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, με στρατό κι αστυνομία να περιπολούν, ενώ τα σύνορα να ‘ χουν κλείσει, προσπαθώντας να προστατεύσουν τους αθώους πολίτες αυτής της χώρας.
Δεν είναι όμως τα μοναδικά θύματα τέτοιου είδους τρομοκρατικών ενεργειών και καλό είναι να θυμηθούμε μερικά πρόσφατα κτυπήματα, όσο κι αν μας φαίνονται παρελθόν.
Νωρίς το πρωί, Τρίτη, 11 Σεπτεμβρίου 2001, ένα Boeing 767 της εταιρείας American Airlines προσέκρουσε στο βόρειο πύργο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου της Νέας Υόρκης, προκαλώντας άμεσα το θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων και των εγκλωβισμό πολλών ακόμη στον ουρανοξύστη των 110 ορόφων, καθώς 18 μόλις λεπτά πριν από την πρώτη επίθεση ένα δεύτερο Boeing 767 εμφανίστηκε στον ουρανό της Νέας Υόρκης και σύντομα κατέληξε στον δεύτερο Δίδυμο Πύργο, ενώ ένα τρίτο αεροσκάφος συνετρίβη στη δυτική πλευρά του Πενταγώνου, προκαλώντας κατάρρευση τμήματος του τεράστιου τσιμεντένιου κτιρίου, το τέταρτο αεροπλάνο στο οποίο είχε εκδηλωθεί αεροπειρατεία συνετρίβη σε ανοικτή περιοχή στη νοτιοδυτική Πενσιλβανία.
Όπως ανακοινώθηκε αργότερα, η πτήση αυτή κατευθυνόταν προς την Ουάσινγκτον με πιθανό στόχο το Καπιτώλιο ή το Λευκό Οίκο, ενώ η αποτυχία των αεροπειρατών να φθάσει το αεροπλάνο στο στόχο του θεωρείται πως οφείλεται στους επιβάτες της πτήσης που προσπάθησαν να ανακτήσουν τον έλεγχο του αεροσκάφους.
Ο νότιος πύργος μετά από λίγο κατέρρευσε, ενώ ακολούθησε και η κατάρρευση του άλλου πύργου παρασέρνοντας, σ’ αυτό το τετραπλό κτύπημα, στο θάνατο σχεδόν (3.000) τριών χιλιάδων ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των επιβαινόντων των αεροσκαφών, των εργαζομένων και επισκεπτών στους διδύμους πύργους, των στρατιωτικών, των αστυνομικών και πυροσβεστών που βοηθούσαν την επιχείρηση διάσωσης των εγκλωβισμένων και περαστικών.
Στις 7 Ιουλίου του 2005, στο Λονδίνο τετραπλό τρομοκρατικό χτύπημα σημειώνεται το πρωί, σε ώρα αιχμής, τριπλό, μέσα σε λιγότερο από 1 ‘ (ένα λεπτό) στον Πασίγνωστο υπόγειο σιδηροδρομικό δίκτυο του Λονδίνου, με την πρώτη έκρηξη να σημειώνεται γύρω στις 08:50, κοντά στο σταθμό της Liverpool Street, όταν ο συρμός εκτελούσε το δρομολόγιο Aldgate - Liverpool Street, ακολούθησε δεύτερη έκρηξη σε συρμό στην γραμμή Piccadilly, μεταξύ του σταθμού Kings Cross - Russel Square, η τρίτη έκρηξη σε συρμό που βρισκόταν στην Edgware Road, με κατεύθυνση του σταθμού Paddington, ενώ η τέταρτη έκρηξη γίνεται σε διώροφο λεωφορείο, κοντά στην Tavistock Place, με αποτέλεσμα τα θύματα της τρομοκρατικής ενέργειας να είναι άνω των 400 ατόμων και από αυτά τα 52 να ‘χουν χάσει την ζωή τους και τα υπόλοιπα να ‘χουν τραυματιστεί άλλα σοβαρά κι άλλα λιγότερο σοβαρά.
Οι δηλώσεις μετά από κάθε τρομοκρατικό χτύπημα δεν λείπουν και κατά κύριο λόγο μιλούν για την εξολόθρευση των γνωστών οργανώσεων των ανατολικών χωρών, οι άμεσες συναντήσεις Αρχηγών Κρατών και λοιπών Αξιωματούχων επίσης, όπως Μυστικών υπηρεσιών.
Καθώς επίσης το κλείσιμο των συνόρων κάθε πληγέντος Κράτους και η ενίσχυση μέτρων ασφαλείας, τόσο για το Κρότος που επλήγη, όσο και για τα Κράτη που είναι ο επόμενος πιθανός στόχος.
Κανείς όμως δεν μιλά για την ουσία του προβλήματος, κανείς δεν μιλά για την αντιμετώπιση του προβλήματος και τα αίτια που πυροδοτούν τέτοιου είδους τρομοκρατικές ενέργειες.
Όλοι προσπαθούν να πάρουν μέτρα για να μην ξαναγίνει κάτι τέτοιο στην χώρα τους, προσπαθώντας να την περιφρουρήσουν για να νοιώσουν και πάλι ασφαλείς.
Κανείς τους όμως δεν μιλά την πραγματική αιτία, ενώ όλοι την γνωρίζουμε και είναι οι Πολιτικές που εφαρμόζονται επί σειρά ετών έναντι των οικονομικών συμφερόντων και η περιφρούρηση των συνόρων τους, αγνοώντας τις ζωές και τις συνθήκες που δημιουργούν στα υπόλοιπα Κράτη και τους πληθυσμούς τους.
Ο Πόλεμος που συντηρούν στην Μέση Ανατολή, την Συρία, το Ιράκ, Λίβανο κ.λ., είναι ο ίδιος ανηλεής Οικονομικός πόλεμος που βιώνουμε κι εμείς σήμερα, που κι αυτός έχει τα δικά του θύματα, από τις αυτοκτονίες, την ελλιπή περίθαλψη υγείας που έχει σαν συνέπεια να χάνονται καθημερινά ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας.
Το μεταναστευτικό κύμα που επί χρόνια ταλαιπωρεί την χώρα μας και κανείς δεν δίνει λύση σ’ αυτό, θέτοντας την χώρα μας ως Τοίχος για την δική τους προστασία κι ασφάλεια.
Συλλυπούμαι όλα τα αθώα θύματα που εν καιρώ Ειρήνης χάνουν την ζωή τους, τους συγγενείς αυτών, απ’ όποια χώρα κι αν προέρχονται…, ενώ είμαι τόσο ενάντια σε κάθε μορφής βίας και τρομοκρατικής ενέργειας απ’ όπου κι αν προέρχεται, με όποιον πολιτικό μανδύα κι αν φοράει, όσο ενάντια είμαι και με κάθε μορφή πολιτικής που Τις συντηρούν ποικιλοτρόπως.
Όσο αυτές (οι πολιτικές) θα συνεχίζονται, τόσο θα θρηνούμε αθώα θύματα ! ! !
Ας εστιάσουν λοιπόν την προσοχή τους, οι Αρχηγοί των Κρατών, στις Πολιτικές που εφαρμόζουν μέχρι σήμερα κι ας σταματήσουν να παράγουν κάθε μορφή Βίας και Πολέμου, γιατί η δράση παράγει αντίδραση και στην Παγκοσμιοποίηση που ζούμε σήμερα, τα σύνορα κάθε Χώρας είναι μικρά και όσο απροσπέλαστα κι αν φαντάζουν, είναι προσπελάσιμα ! ! !
Η Ανθρωπιά δεν έχει σύνορα, δεν έχει χρώμα, δεν έχει ράτσα !
Ο θάνατος και το Πένθος έχει ένα χρώμα !
