Είμαστε άραγε μια κοινωνία ανθρώπινη & πολιτισμένη ?
Ας ξεκαθαρίσουμε
κάποια πράγματα γύρω από τους ανθρώπους που ανήκουν στην κατηγορία των Α.μ.ε.Α.
Άτομα με Ειδικές Ανάγκες η Άτομα με
Αναπηρία, θεωρούνται διαφορετικές κατηγορίες και η ορολογία διαφέρει από χώρα
σε χώρα.
Ωστόσο δεν παύουν να αντιμετωπίζουν τα ίδια εξωτερικά προβλήματα κατά
την μετακίνηση τους.
Είναι όλοι
άνθρωποι που για κάποιον λόγο από παθολογικά η ατυχήματος αίτια βρέθηκαν στην
δυσάρεστη θέση να χάσουν την όραση τους σε μεγάλο η μικρότερο βαθμό, να γεννηθούν
η να χάσουν την ακοή τους σε πολλή μικρή ηλικία, να βρεθούν καθηλωμένοι σε αναπηρικό
αμαξίδιο.
Ας ξεκαθαρίσουμε και ότι οι
παραπληγικοί δεν είναι όλοι παράλυτοι από τη μέση και κάτω.
Οι
τετραπληγικοί από τον λαιμό και κάτω.
Η παραπληγία και η τετραπληγία είναι
καταστάσεις που ποικίλουν σε βαθμό
παράλυσης ανάλογα με τη βλάβη που έχει προξενηθεί στον νωτιαίο μυελό και δεν υπάρχει κανόνας.
Όλοι όμως πάνω
απ’ όλα είναι άνθρωποι κι έχουν ίσα δικαιώματα στην ζωή !
Είναι κάτι
που δεν πρέπει να ξεχνούμε, εμείς οι υπόλοιποι που θέλουμε να λεγόμαστε και είμαστε
τουλάχιστον αρτιμελείς, έχοντας την δυνατότητα οράσεως, ακοής και ομιλίας σε
φυσιολογικά επίπεδα.
Οι κατηγορίες
των Α.μ.ε.Α. είναι πολλές και ποικίλουν από τα αίτια και την βλάβη που έχουν
υποστεί, ωστόσο τους δημιουργούν μια ανεπανόρθωτη βλάβη που δεν μπορούν να
μετακινούνται στους φυσιολογικούς ρυθμούς των υπολοίπων ανθρώπων και
χρειάζονται διάφορα βοηθήματα.
Στόχος του
παρόντος άρθρου δεν είναι να αναφερθούν οι κατηγορίες και τα αίτια των ανθρώπων
με κινητικά προβλήματα, αλλά να ευαισθητοποιηθεί και να καταλάβει ο υγιής
άνθρωπος, τόσο τις διαφορές, όσο και την ανάγκη μιας μεγάλης μερίδας
συνανθρώπων μας που έχουν ίσα δικαιώματα στην ζωή !
Πόσο δε
μάλλον, όταν αυτή η κοινωνία που ζούμε θέλουμε να λέγεται ευνοούμενη, δίκαιη και
μιλά για ανθρώπινα δικαιώματα, προστασία του περιβάλλοντος και των ζώων, χωρίς
να δίνει χώρο στον ίδιο τον άνθρωπο !
Το αναπηρικό
αμαξίδιο που χρησιμοποιούν είναι το μέσον για την προσωπική τους αυτονομία στην
μετακίνηση τους, όπως το ειδικό
μπαστούνι που κρατά αυτός που έχει πρόβλημα με την όραση του, το "Π" που έχει ένας
γέροντας η μια γερόντισσα και το παιδικό καροτσάκι περιπάτου για τα παιδιά.
Τίποτα περισσότερο
και τίποτα λιγότερο !
Εμείς όμως ως
κοινωνία, πως τους αντιμετωπίζουμε ?
Τι χώρο τους
δίνουμε στα σχέδια μας και τις ανέσεις μας ?
Μάλλον δεν τους
δίνουμε τις ίδιες ευκαιρίες, ίσως και καθόλου θα έλεγα, πλην μικρών φωτεινών εξευρέσεων,
που επιβεβαιώνουν όμως τον κανόνα !
Πόλεις ολόκληρες
σχεδιάζουμε, καταστήματα, επιχειρήσεις και κτίρια με ανέσεις για όλους τους επισκέπτες
διασφαλίζοντας τα οχήματά μας και των επισκεπτών μας.
Ξεχνούμε όμως
τις προσβάσεις των ανθρώπων με κινητικά προβλήματα.
Και δεν εννοώ
τις ράμπες, αλλά τις τουαλέτες και τους νιπτήρες.
Πόσες επιχειρήσεις
υπάρχουν που μπορούν να φιλοξενήσουν στις τουαλέτες τους ανθρώπους με κινητικά
προβλήματα ? Πέραν των μεγάλων εμπορικών κέντρων.
Πόσες Δημόσιες
υπηρεσίες και Δημοτικά κτίρια, πόσοι
Δήμοι διαθέτουν Δημοσιές τουαλέτες που έχουν αντίστοιχες υποδομές ?
Ελάτε να
παίξουμε τυφλόμυγα η να κάνουμε διαδρομή μετ’ εμποδίων στην πραγματικότητα περπατώντας στους δρόμους των
πόλεων μας.
Πάρτε μια
μάσκα ύπνου η ένα αντικείμενο ίσο με τις διαστάσεις ενός αμαξιδίου, ελαφρύ για
να μπορείτε να το κουβαλάτε, μια άδεια κούτα για παράδειγμα.
Βγείτε στο πεζοδρόμιο
και προσπαθήστε να πάτε τον καθημερινό σας περίπατο…
Τότε μόνο θα
διαπιστώσετε όλες τις παγίδες που κρύβονται
γι’ αυτούς τους ανθρώπους !
Δεν σας λέω
να πάρετε κάποιον/α που έχει κινητικά πρόβλημα και να τον πάτε μια βόλτα, θα ήταν το
τέλειο !
Έχοντας φαντασία…
Έχετε σκεφτεί
κάποια μέρα για μια (1) ώρα να περπατήσετε στα πεζοδρόμια που καθημερινά
διασχίζετε, έχοντας κάποια κινητική αναπηρία ?
Μήπως πηγαίνοντας
για τον καθημερινό σας καφέ η έστω τον Κυριακάτικο, σε κάποια καφετέρια, εστιατόριο
ρε αδελφέ, έχετε σκεφτεί την ώρα που επισκέπτεστε την τουαλέτα του
καταστήματος, τι θα κάνατε αν είχατε ένα κινητικό πρόβλημα η έναν φίλο σας στην
παρέα που αντιμετώπιζε κινητικά προβλήματα ?
Πόσα θέατρα
έχουν την υποδομή για να το επισκέπτονται πάντως τύπου άνθρωποι με κινητικά
προβλήματα ?
Δεν συζητώ
για τους καθημερινά ανάπηρους στο μυαλό, που συναντάμε και σταθμεύουν σε θέσεις
αναπήρων η σε διαβάσεις…
Αλήθεια, αν διαπιστώνατε ότι κάποιος σας έπαιρνε την δική σας θέση στάθμευσης, τι θα κάνατε ?
Τότε όλοι μας ξέρουμε τι θα κάναμε...
Παγίδες τα
πεζοδρόμια των πόλεων, έτοιμα να κατασπαράξουν τον κάθε πεζό… πόσο μάλλον τις ευαίσθητες
κινητικά ομάδες !
Μήπως έχετε σκεφτεί πόσα σλάλομ κάνουμε εμείς καθημερινά στα πεζοδρόμια και πόσες φορές περπατάμε στα οδοστρώματα, αντί των πεζοδρομίων γιατί είναι ασφαλέστερα η δεν έχουν εμπόδια ?
Ανθρώπινη κοινωνία...
Πόσοι υγιέστατοι άνθρωποι κινητικά δεν χρησιμοποιούν το πεζοδρόμιο εμπρός της κατοικίας τους για χώρο στάθμευσης του αυτοκινήτου τους αγνοώντας την διέλευση των πεζών ?
Πόσοι δεν καταλαμβάνουν μέρος του οδοστρώματος με διάφορα αντικείμενα, μπροστά από τις κατοικίες τους για να σταθμεύσουν το αυτοκίνητό τους ? χωρίς να έχουν κινητικά προβλήματα !
Μιλούμε για
ανθρώπινα δικαιώματα και Νομοθετούμε ισότητες φύλων, ομοφυλοφίλων,
ενδιαφερόμαστε για τα ανυπεράσπιστα ζώα των πόλεων και την κακοποίηση των, για
το περιβάλλον και την προστασία των Δασών και Δένδρων των πόλεων που ζούμε,
αλλά το μελάνι και η ανθρωπιά μας στερεύει - εξαντλείται μπροστά στους ανθρώπους με κινητικά
προβλήματα, αφήνοντας τους φυλακισμένους κι αν όχι περιορισμένους στην απόλαυσή της καθημερινότητας
!
Πως λοιπόν
είμαστε μια ανθρώπινη κοινωνία ?
Πως θέλουμε
να λεγόμαστε Πολιτισμένη κοινωνία ?
Δυστυχώς
είμαστε μια κοινωνία ανεπτυγμένη τεχνολογικά, μορφωμένη σε σχέση με τα
παλαιότερα χρόνια, αλλά χωρίς Παιδεία και Σεβασμό προς το ανθρώπινο γένος !
Η διαπίστωση
είναι σκληρή και δηλώνει τις ευαισθησίες μας σε κάθε επίπεδο, είτε αυτό έχει να
κάνει με την αγάπη προς τα ζώα, είτε με το περιβάλλον.
Άλλωστε δεν έχει περάσει
μεγάλο διάστημα από την πλημμύρα των Δυτικών προαστίων που θρηνήσαμε 24 θύματα
και υπεύθυνοι είμαστε εμείς, η ίδια η κοινωνία, είτε Πολιτικοί ήσαν υπεύθυνοι,
σε όποια βαθμίδα, είτε οι κάτοικοι της περιοχής που μπάζωναν τα ρέματα !
Όλοι μαζί
μπερδεμένοι, γνώστες και αδαείς στο βωμό της κακοποίησης του περιβάλλοντος, της
παρανομίας και του βολέματος για το κοινό – προσωπικό συμφέρον !
Με λίγα λόγια
Παρτάκιδες !
Και τώρα ? Ποιος φταίει ?
Όλοι ! Άρα κανείς !
Πόσο αφιλόξενες
πόλεις και πόσο σκληρή χώρα είμαστε απέναντι στον άνθρωπο, ενώ η φιλοξενία μας είναι
παροιμιώδης κι έχει ταξιδεύει σ’ όλο τον κόσμο !
Η Σοφία μας
και ο Διαφωτισμός, η Δημοκρατία μας κι ο
Διαλογισμός, το Ελληνικό Πνεύμα Αθάνατο απέδειξαν ότι έχουν έλλειψη Ανθρωπιάς
στην Σύγχρονη Ελλάδα !
Όσο και αντιφατικό
μπορεί να είναι αυτό, δεν παύει να είναι η πραγματικότητα !
Αντώνης Λουκόπουλος
